De Londense schrijver Dan werkt als samensteller van overlijdensberichten. Hij ontmoet er de Amerikaanse Alice, die in Londen wil ontsnappen aan een opdringerige ex. Tijdens een fotoshoot ontmoet Dan de recent gescheiden fotografe Anna, tot wie hij zich enorm voelt aangetrokken. Hij flirt volop met haar, maar zij houdt de boot schijnbaar af.
De protagonisten van “Closer” schermen met grote woorden als liefde, oprechtheid en trouw, maar weten ze wel wat die echt betekenen? Misschien is het niet onmogelijk voor twee mensen om samen gelukkig te zijn, maar dat is het zeker voor de vier individuen van dit verhaal.
Waar het uiteindelijk over gaat, is dat dit vier personages zijn die verliefd zijn op de notie van het verliefd zijn zelf: ze flirten graag, ze spelen graag met grote woorden zoals “voor altijd” en “ik hou van jou”, maar als puntje bij paaltje komt, denken ze in de eerste plaats aan zichzelf.
Het gaat de personages van “Closer” niet over liefde, maar over bezit: ze willen dat hun partner helemaal van hén is. Ze willen niet van iemand houden, met alles wat daarbij hoort, maar ze willen kunnen zeggen dat ze iemand hebben die aan hen toebehoort. Dat is geen oprechtheid, maar de schijn van oprechtheid. Geen liefde, maar de schijn ervan. “Closer” drijft op een eigenaardige paradox: hoe eerlijker de personages pretenderen te zijn tegen elkaar, hoe hypocrieter ze eigenlijk worden. Wat we hier krijgen, is het verhaal van twee mannen en twee vrouwen. Ze worden verliefd op elkaar, hebben seks, bedriegen elkaar, verbreken hun relatie, komen weer samen, zeggen dat ze van elkaar houden, enzovoort...
Patrick Marber geeft ons hier een soms beenharde, oprechte, overtuigende blik op vier fundamenteel egoïstische mensen die samen in een soort van seksuele arena worden gegooid en het daar dan maar moeten uitvechten.
Het resultaat is fascinerend en bijwijlen hilarisch om naar te kijken.
Treden voor u op:
Miet Bijnens, Colette Caubergh, Paul Vanhoutte, Didier Winants
In een regie van:
Roel Vanderstukken